Filmy, seriale, czy książki pełne są kultowych kwestii. Każdy z nas ma swoje ulubione dzieła, które czyta lub ogląda wiele razy. Bohaterowie wypowiadają tam słowa, z którymi możemy się utożsamiać.
Do codziennego języka przeszło już wiele z książki Widnokrąg. Sprawdź zestaw, który dla Ciebie przygotowaliśmy i wyślij lub umieść jeden z cytatów na portalach społecznościowych.
Każdy z cytatów z książki Widnokrąg możesz wysłać dowolnym komunikatorem (WhatsApp, Telegram, Instagram, czy Messenger). Możesz tez go umieścić na swoim profilu na Facebooku, Twitterze, czy Instagramie.
Cytaty z książki Widnokrąg
***
Człowiek ma oczy płytkie, u każdego widać, co na dnie, sknera czy fałszywiec, czy grzech ma na sumieniu, czy życie jego boleściwe.
***
Słowa przecież rosną dopiero w człowieku razem z nim. Wytapiają się jak z rudy z jego trosk, udręk, łez. Nikt nie otrzymuje ich w darze tylko dlatego, że się urodził, gdzie, kiedy. Ceną słów jest nasz los.
***
Nikomu nic się nie śni za darmo. Na sny trzeba życiem zarobić, i to nieraz gorzko. Och, jak gorzko. Nie przyśni się ból, gdy na jawie nie boli. Nie przyśni się też miłość, jeśli na jawie się nie kocha.
***
Tego, co Ty widzisz, nikt inny nie widzi. Choćby widział dużo więcej.
***
Widać zrozumienie jest trudniejsze od cierpienia. Kto wie, może to najwyższy stan cierpienia.
***
Chce mi się aż zanurzyć w tym umieraniu jak w kwitnącej łące i patrzeć na słońce gasnące nade mną.
***
Bo widzi się to, co się czuje. Nie samymi oczami się tylko widzi.
***
A kto nie doznaje w sobie śmierci, ten i nie doznaje życia.
***
Nieraz całą drogę szukasz i nie znajdziesz, aż dopiero przy końcu. Czy człowiek był szczęśliwy, też się dowiaduje dopiero przed śmiercią.
***
Bo tak naprawdę jedyna droga do tajemnicy prowadzi przez rozpacz. Można by wręcz powiedzieć, szczęśliwi, których stać na rozpacz.
***
Ale to tak zawsze z pięknem jest, że skazane jest na naszą łaskę. Nie umie się samo bronić, milczy i jedynie gdzieś w środku goreje. I może tak milczące goreć przez wieki, nie zauważone, zadeptywane, póki ktoś nie dojrzy w nim swojej nadziei i swojej rozpaczy, komu wypełni pustkę życia.
***
I pomyśleć, że to człowiek wymyślił kiełbasę, a Bóg dał mu tylko czosnek.
***
Niewiele przecież trzeba słów, żeby zamknąć w nich nasze przeznaczenie. I, być może, ze wszystkich słów tylko te niedokończone są jak ziarna, kiełkują, rosną.
